Fetija

Fetija je, vjerovatno, najstarije naselje formirano u Zvorniku. Dobilo je ime po cuvenoj Fethija dzamiji, a ova, opet, od turske rijeci feth (osvajanje ili osvojenje), što bi znacilo osvojeno mjesto ili mjesto gdje je izvojevana pobjeda.

Na Fetiji se nalaze ostaci i najstarijeg gradjevinskog objekta u Zvorniku (u dvorištu Vase Jovicica). To su zidine cuvene Crkve Svete Marije i franjevackog samostana podignutog u predturskom periodu, što znaci da je vecinsko stanovništvo tada u Zvorniku bilo katolicko. Ovom crkvom su se sluzili i Dubrovcani kojih je, 1428. godine u Zvorniku bilo 238.

Crkva i samostan prestali su da djeluju negdje oko 1538. Godine, kada su je franjevci napustili i odselili u Gornju Tuzlu, jer je u Zvorniku preovladalo muslimansko stanovništvo. Crkva se zatim pretvara u dzamiju, koja se u turskim izvorima iz 1600. godine naziva "dzamija od crkve".

Na Fetiji, gdje se sada nalazi zgrada bivše bolnice i širem prostoru oko nje, bile su radionice (ducani) u kojima su se izradjivale terezije (vage), kantarovi i mlinovi za kafu, a nalazile su se u prizemlju kuca ovih zanatlija. Po tome je ovaj dio Fetije dobio ime Terezije.

Dio Fetije gdje se nalazila vojna bolnica za vrijeme austrougarske (kasnije finansijska kasarna, pa dzacki dom) sa širom okolinom sanovnici Zvornika zvali su Špitalj¹.