Sevdalinke

Što te nema, što te nema,
kad na mlado poljsko cv'jece
biser nize ponoc n'jema,
kroz grudi mi zelja l'jece,
što te nema, što te nema?
Kad mi sanak spokoj dade
i duša se miru sprema,
kroz srce se glasak krade,
što te nema, što te nema?
Procv'jetala svaka staza
k'o što bješe divnih dana,
po ruzama i sad prska
bistra voda šadrvana.
Ispod rose zumbul gleda,
iz behara miris vije,
a za mene k'o da cvili
i u bolu suze lije.

Što te nema, što te nema,
vedri istok kad zarudi
u treptaju od alema,
i tad srce pjesmu budi,
što te nema, što te nema?
I u casu bujne srece,
i kad tuga uzdah sprema,
moja ljubav pjesmu krece,
što te nema, što te nema?
Kako mi je srce jadno,
kao da ga neko bode,
te sve place i sve pita:
Kuda moja Zejna ode?
Je li grešna sabah zora,
il' nebeska sjajna zv'jezda,
je li grešna ljubav moja
k'o glas ptice iz gnijezda?

Aleksa Šantic