Esma
|
|
(Posvećeno džamiji Esmihuana u Jajcu, porušenoj 1992 godine)
Pusta neka tama, nebo skriva
Sa Munare ezan uči na sav glas Kao da zadnji Esma uči Da li sudba teška muči Njezin vitak stas Pamtim mnoga ljeta, pamtim i zime Kada čaršiju ono snijeg pokrije Kada se zabijeli grad Kada se radost i nije krila A kada bi tuga - svakom bi bila Možda što sam tada bio Samo mlad Esma nam je svima nebo zvala Pod nebom bijela kao Jasmin cvala Krasila je naš grad Bez Esme mi je teško, pjesma mi neće Iz grla mi jecaj težak kreće Ovo je neki tužan maj Gradom pustim odavno ne prolazim Ni Esme više nema, ne dolazi Otišla je ona, kao sav Din Otišla je, kao što kažu, kao vila Pa je suzama oči skrila Da me ne vidi Tu ljepotu taj što uze Prokleli su ga i šadrvani kao suze Što su potekli za njom Ljepotice moje ovdje nema više Što u Jajcu drevnom nekad bješe Da se diči s njom (1994.) |
Svako umnožavanje, obrada ili publiciranje na ovim stranama
objavljenih djela najstrože je zabranjeno i mora mu prethoditi pismena suglasnost autora
djela ili nosioca autorskih prava.
Ova strana je dio projekta Kitabhana.Net |