Dizdar, Mehmedalija Mak

Kada pak vidjesmo pismo koje do tada vidjeli nismo
Pred naše oci stiglo iz vremena davna i daleka
Duga i golema šutnja neka
Medju nas
Udje

Muk taj prekide tad jedan smiren i smion glas -
Ovaj stari zapis kao da je risan
Kao rukom dijaka da
I nije
Pisan

Potome drugi o zapisu ce u nedoumici reci o tome -
Ovaj zapis kao da ne ide s lijeve strane na desno
On tece bez brige s desne na lijevo Naopako
Kome je ovaj zapis pisan tako
Kome

Prevarit ce se ipak svi oni uporni citaci koji ga
Sa desne strane na lijevu citali budu -
Reci ce tretji pomalo zbunjen
I pomalo
U cudu

Gle zapis ovaj tajni iz tamnih i drevnih vremena
Kao da nice pred nama iz dna nekog mutnog sna
Njegovi znaci su kao iz kakvog pisma
U zrcalu gledana -
Šapnuše slova
Tiha i ledna
Usta
Jedna

A peti od nas iz cvrstih pesti i drhtavih prsti
Ogledalo spasonosno i jasno
Nehotice
Natle
Pusti

Prepoznavši u tome trenu u njemu
Izgubljeno
Svoje
Davno
Lice